Dat ben ik dus......

Well, that’s me. Dat ben ik dus. (Click to enlarge) In Flanders they call me a cow-dog because ...... read more





Die Bolle (m'n baas) heeft problemen en probeert ze in the cloud op te lossen door er Zijn Cloud van te maken. Lees hier 'Die Bolle Bloot'.





The story of Caya's Home Henkie as a piece of Art. Hier vind je ook de links naar de kunstenaar en de Studio van Oud Hout en de televisiereportage die de AVRO maakte over Caya, Henkie en het kunstwerk van Dirk Kraaijeveld.

HENKIE ONTHULT HENKIE




En geneer je niet. (Mooi woord, zelf gevonden in de Dikke van Dale.)
Blader eens lekker door de archieven. Rij rechts, 450 blogs!


Nota Bene

Honden kunnen niet praten. Als een hond zegt dat hij dat wel kan,dan liegt hij.
- Wiet van Broeckhoven

.

Herries klasje

Beetje herhaling van zetten. Dat krijg je als je ouder wordt. De vorige keer schreef ik over het tentamen dat ik had gedaan aan het eind van het semester. Maar nu is het weer eind van het zoveelste semester. Natuurlijk Herries klasje, samen met die Bolle (m'n baas). Dat vinden we allebei hardstikke leuk. Lekker beetje appel, oefenen, trainen en daarna snel over de stormbaan. Zo noemt die Bolle dat. Is iets uit z'n diensttijd heel lang geleden. (Ergens '62 van de vorige eeuw.) En stormen doet'ie allang niet meer. Hahaha.... Toch was het dit jaar anders. Heel anders mag ik wel zeggen. Waarom? Donderdag maakten we een grote wandeling door de Lage Vuursche. Niks bijzonders. We wandelen vaak in de Lage Vuursche. Stonden we ineens op een natuurkampeerterreintje. Dat wordt niet meer gebruikt, maar wel bijgehouden. Ideaal oefenveldje. Hebben we al meer gedaan, maar waarom nu? De aap kwam gauw uit de mouw. Na een serie snelle oefeningen, ging lekker hoor, kreeg ik alle complimenten en de opmerking, dat doen we zaterdag ook zo. Zaterdag? Examendag, dat weet ik, maar waarom maak je je daar zo dik over? Omdat zaterdag de rollen zijn omgedraaid. ?!? Wij lopen en Caya komt dat filmen. Al twee jaar film ik Caya met verschillende honden, nu ben ik, pardon, zijn wij aan de beurt. En we gaan er van uit dat ik beter film en dat Caya beter is met honden, maar zo slecht filmt ze helemaal niet, dus wij moeten even erg aan de bak. Om kort te gaan, het ging eigenlijk heel goed. Oom Herrie was teverden over ons en die Bolle was blij. Daar gaat het toch om? Wij kregen dat videoteepje van Caya en die Bolle heeft het mij laten monteren. (Gaat steeds beter. Cutterboef.) Veel wij ja, ook nog een beetje Cindy en Bikkel en een deelnamer die helemaal gek is met z'n hond. Ja, ik heb wel de boeven er tussenuit gehaald. Nee, niks gewonnen. Dat was voor Cindy en Henry. Vond ik wel flauw hoor. Vergeleken met ons zijn dat halve professionals. Heb Henry er tot slot nog even aangehangen. O ja, maakte Herrie nog een grapje tegen die Bolle toen we gingen stormen. Ben je der klaar voor, vraagt'ie met een brede grijns op z'n gerzicht. Helemaal, zegt die Bolle. Pilletje onder de tong? Nog meer grijns. Pilletje onder....... Begint die Bolle toch te schateren van het lachen. Gaat toch wel een hoop aan een eenvoudige boef voorbij. Niet?

WELTMEISTERSCHAFT BOUVIERS

Dat komt nooit meer goed. Tussen die Bolle en mij dus. Wat gebeurt? Hij gaat naar Duitsland. Bad Salzuflen. (Uitspreken als twee woorden Salz en Oefelen.) Nee, geen punt, maar wel naar de Weltmeisterschaft, zeg maar World Championships, Bouvier IPO II en IPO III. Wel Caya, wel Chewbaka, wel de hele Hilversumse bouvierclub met oom Herrie en de Bikkelmeiden, wel nog 100 andere bouviers, maar ik....? Niet dus. Eerst doen ze politiehonden zonder bouviers en nu meteen 100...... ik word er niet goed van. Drie dagen nog wel. Ik met Harmanna op pad. En leuk met Coen en Hennie en Luuk en Marco naar de Open dag op het dierenasiel. Maar ja, zoek de verschillen. Coen kijkt meteen naar andere meiden en Hennie roept tegen mij 'zit'. Hoe durft ze! Ben van verbazing nog gaan zitten ook. (Foto's van Harmanna.) Nee dan was het daar in Bad Salzuflen een stuk leuker. Caya met Chewbaka wereldkampioen in de Nachwuchsklasse. Het aanstormende talent. Vooral leuk omdat de moeder van Chewbaka , Uranie, in 2004 met Caya wereldkampioen in de hoogste klasse is geworden. Chewbaka (is Russisch en betekent hond) moest nog wel even aan het podium wennen (sprong er weer af) en Caya had een kontje van de Nederlandse Leeuw nodig. (De Nederlandse en Belgische ploeg hadden de meeste deelnemers. Nr.2 is ook een Nederlander en 3 een Belgische. Kun je zien als je de foto vergroot door er op te klikken.) Dolle boel dus. Herr Buergermeister wachtte met de prijs in z'n hand geduldig af tot'ie aan de beurt was. Die Bolle kwam zondagnacht heel tevreden terug. Is leuk geweest. Wacht maar jongetje, het wordt deze week nog veeeel leuker, laat dat maar aan mij over, Weltmeister B.....je kammewat!

Beauty Contest

Shit, ik moet kiezen. Is iets met Pedigree. Hondenvoer. Dat eet ik niet. (Doe alleen Duckfood en Eco Style.) Maar daar gaat het niet om. Een snelle marketing jongen, zo'n los in de heupen type, heeft een nieuwe promotiecampagne bedacht. Doelstelling, meer Pedigree afzetten. Heeft'ie misschien nog wel een reclamebureau bij ingeschakeld ook. Beauty Contest voor honden. Briljant maar niet heus. Al heel vaak vertoond. Heeft'ie waarschijnlijk aan de bazen van Pedigree verkocht als: niet nieuw, maar is van alle tijden, het werkt dus altijd. Al die baasjes willen dat hun hond de mooiste en de beste is dus...... jawel, op de foto. Met Pedigree. Heftige emotionele productpromotie. Wat wil je nog meer? (Riep hij uit met een breed gebaar.) En de bazen van Pedigree knikten welwillend, maar wreven toch bedachtzaam over hun kin. Mot dat koste? De snelle heupelaar maakt nog een soepele wipbeweging en fluisterde... niets, helemaal no no nada niks. Toen knikten de bazen van P. veel vrolijker, dat vonden zij wel lekker. Maar hoe dan? We gaan op een tuinmarkt staan, die lopen als een trein tegenwoordig (Had'ie in de marketingnieuwsbrief gelezen de slimmerd) Je maakt een foto van hun kwijlebabbels en presenteert op internet een wedstrijd wie de mooiste is. De gezichten van de bazen betrokken weer. Bereik? Met een breed gebaar spreide de linkerd zijn armen. Iedereen. Gaat vanzelf. Al die baasjes beginnen als een gek hun foto naar alle andere baasjes die ze kennen te melen met de kreet 'STEM OP HEM'. Of haar natuurlijk. Binnen een week dekking over heel Nederland. Tatattataaaa.... Het applaus duurde heel lang en de campagne was aangenomen. En toen had ik een probleem. Binnen die week had ik twee meeltjes met foto en de kreet stem op mij. En laten dat nou allebei hele goeie vriendjes van me zijn. Dat lekkere stuk van Bikkel (ook Caya), ik word al helemaal zenuwachtig als ik aan hem denk. (Volgende week zie ik hem weer bij oom Herrie's Poedelkransje.) Hij dus. Zou geen probleem zijn. Dat heb je voor zo'n lefgozer die alsmaar prijzen haalt wel over. Maar toen kwam die andere. Dexter, Dat leuke hypersnelle kereltje waar ik iedere dag de hei mee afscheur. (Zie blog.) Ook al trekt'ie soms keihard aan m'n staart. Help. Kwam die Bolle. Probleem? En ik wees naar de meeltjes. Dat zijn weer van die kereltjes die........ Die Bolle knikte net zo bedachtzaam als die bazen van Pedigree. Tsja, wat moet je daar nou mee?! Ik zou die andere foto's er ook bij zetten. Welke andere foto's? Nou die knaapjes hebben allebei nog een andere, hele goeie eigenschap. Voor een bouvier moet ik toen heel dom hebben gekeken. Waar heeft'ie het over. En toen grijnsde hij op een manier die me meteen duidelijk maakt dat reutjes en mannetjes teminste 1 eigenschap helemaal gemeen hebben. Dus zet ik de foto's van de beide damesbaasjes er ook bij. Kijk, dat bedoel ik nou, riep hij vrolijk. Maar dat is niet de bedoeling, ik werd echt pissig. Je moet een hond kiezen, niet een bazin. En toen gebeurde weer een van die zeldzame momenten waar ik helemaal week van word. Hij glimlachte zijn warmste glimlacht, aaide over mijn kop en kroelde in mijn nek, knipoogde en fluisterde zachtjes in mijn oor......... lieve Yka, je moet helemaal niet kiezen.

Gooische Haagdame

Hoezo Hamertje Tik? Niks Hamertje tik, Maison de Bonneterie zul je bedoelen. Ja, in Den Haag. We waren door die hele sjieke Passage gelopen en voor Harmanna er erg in had was ik al bijna de Bonneterie binnengewandeld. Helaas zondag. Voor een dichte deur dus. Had me nou zo leuk geleken. Ik de hei op, rustige wandelpas, neus in de wind en zo'n schattig geruite Burberry dekje op en dito halsband om. Jullie zouden me met open bekken zien aankomen. Ja dat kan echt. Die Bolle en Harmanna waren een keer in een dure kledingzaak in Londen, Bondstreet, en als ze ja hadden gezegd, konden ze de volgende dag broek en rok (effen) en jasjes met pet en hoedje en voor hun vorige hond Kim, een dekje met halsband en piepklein hondenhoedje ophalen, allemaal met dezelfde Burbery ruit. Probeer je dat even goed voor te stellen. Alledrie hetzelfde pak met bijbehorend hoofddeksel. Hebben ze niet gedaan, want als ze zo bij hun vriendin Hans waren binnengekomen was die ter plekke overleden. Er is een grens aan wat je kunt hebben. Trouwens Kim vond dat maar niks voor een bouvier. Ze kwam uit Brabant, scheelt toch weer met een Loosdrechtse Gooihond. Want toen ik dat verhaal hoorde, ik wilde wel. Greep nu mijn kans. Niet dus. Potdicht. Wel nog even naar de Uitmarkt met de jaarlijkse beeldententoonstelling op het Lange Voorhout geweest. Natuurlijk Harmanna en ik bij die apekop, maar daar schrikt ze niet zo van. (Zie Boevenblog, hier klikken. En de vorige Haagse Dame, hier klikken.)Daar is ze aan gewend. Zijn we nog even het Binnenhof overgestoken. Doodstil op zondag. Geen Bos, geen Balkenende, geen Marijnissen. Niemand om te bijten of te likken. (Likken ja, bekend Binnenhofritueel.) Zelfs niemand van mijn dierenpartij. O nee natuurlijk niet, die moeten naar de kerk. Amen.

BLIJBURG

Gaaf hee, om niet te zeggen keigaaf en vetcool. Zwemmen, strand, veel andere honden, niemand aangelijnd, dus rennen en spelen tot je er bij neervalt. Een eind verderop uit houten keten en tenten is een kroeg samengesteld alwaar lekkere hapjes en, voor die Bolle (m'n baas) en Harmanna, prima wijn. Wat willen wij nog meer op een zomerse dag. Vooraan liepen wel heel veel hele kleine kinderen dus werd toch gevraagd of we onze bazen wilden aanlijnen, maar volgens mij was dat vooral om al die mooie moeders die er half bloot bij lagen. Maar achteraan bij een paar duinen was nog veel strand en water en daar mochten ze weer los. Tussendoor hapje drankje en gluren naar de Amsterdamse nichtensien. Dan weer in volle vaart het water in. Waren we al jaren van plan, maar het kwam er nooit van. Is nu genoteerd, Blijburg in IJburg. Ga je ook, volg de borden want ze leggen er allemaal nieuwe wegen aan. Maar ga niet te laat, want eind van de middag is het gewoon de dorpskroeg, de enige in heel IJburg en dan zit het stampvol met allemaal van die foute tiepes als die Bolle en hun vriendinen/vrouwen. Dat ken ik van het Bonte Paard in Laren waar we met dat mooie weer ook weer een paar keer naar toe zijn gewandeld. Ook leuk en ook veel vocht. Maar dan rijd Harmanna ook niet meer terug. Nee, het is te ver om te lopen, maar niet meer dan een half uurtje rijden vanaf onze hei. Wel doen hoor want het is toch nog een beetje Gooi. IJmeer ja, maar het is gewoon het verlengde Gooimeer...... Op de foto dubbelklikken om te zien hoe het voelt. Ja, nat natuurlijk, hardstikke nat........

Ежик в тумане (Egeltje in de mist.)

Hooo wacht even. Niet meteen klikken. Dit is een prachtig, typisch Russisch animatie filmpje, maar duurt tien hele minuten. Alleen kijken als je daar echt, echt de tijd voor hebt. Wilt hebben, bedoel ik eigenlijk. Niks Googelen en snel doorklikkenlinken, gewoon kijken. Even het licht uit doen en stil zijn. Schattige plaatjes, mooie muziek, ontroerend verhaaltje. Nee, ik versta ook geen Russisch, maar de stemmen en klanken zijn zo mooi dat je er in zit voor je er erg in hebt. Komt ook een hond in voor ja. Een aardige hond. Voor alle leeftijden ook. Van 1 tot 100. En je mag best een beetje huilen. Nu klikken......(op pijltje linksonder, wordt rood, dan nog een keer klikken.....)

Meer weten over de maker en zijn andere filmsЕжик в тумане

Koetsiershandje

Moest die Bolle onder het mes. Operatie ja. Zijn hand. In de afgelopen jaren waren een paar vingertjes krom gaan staan. Noemen ze koetsiershandje (teugelvingers). Officieel Dupuytren, die heeft het uitgevonden. Maar druk druk druk. Geen tijd dus om er iets aan te doen. Moest nu echt gebeuren. Z'n pink stond in een hoek van 90 graden. Jasses! Wat errug. Nare operatie? Welnee. Dolle boel. Begon al goed toen hij voor de operatie werd opgehaald door de assistent anesthesist. Was Anja, de bazin van mijn beste vriendin Lisa. De stippendalmatier. Toeval dus lachend de operatiekamer in. Werd hillarisch gelag toen ze in de OK hoorden dat die twee elkaar van de hei kenden. (Die begrijp ik niet.) Toen mocht die Bolle van de chirurg kiezen welke muziek hij wilde horen: Elvis Presley, Elves Presley of Elvis Presley. Ja heus, letterlijk zo. Riep die Bolle: daar houd ik niet zo van, doe mij maar Elvis Presley. (Slijmerd, maar hij weet altijd precies waar zijn belangen liggen.) En zo zijn ze anderhalf uur doorgegaan. Veel flauwe grappen terwijl hij extra zuurstof kreeg toegediend, zijn bloeddruk werd gemeten en de bloedtoevoer in zijn arm werd afgeperst. Hij heeft via de grote lamp boven de operatietafel liggen meekijken en kreeg onderweg keurig college. Werd zijn hand, met haakjes die het vel opzij hielden, opgetild en terwijl hij in het gat keek werden de hoofdrolspelers en boosdoeners aangewezen. Hierboven (dubbelklikken) krijg je een beetje idee hoe het er uit zag. (Was heftiger.) Onderweg ook nog discussies over voor en achternamen. Waar zijn die in hemelsnaam mee bezig? Nee, alleen Anja weet van die Bolle. Leest ook mijn blog. Stuurde Manny een SMSje, dat alles was goedgegaan. Ondertekend Anja en Peter. Harmanna en ik waren net op de hei. Riep ze tegen de anderen: Jongens, Anja heeft Peter gedaan. Hilariteit ook. Twee uur later zat'ie al weer thuis achter een glaasje wijn en een harinkje. En bij zonsondergang alweer samen op de hei. Doet'ie goed.

Falende Grazers

LEES LEES, hier lees. Helemaal opgewonden kwam die Bolle (m'n baas) binnenrennen en hield Harmanna de krant voor. Natuurlijk duwde ik mijn eigenwijze snuit er meteen tussen. Daar staat het, onderzoek van 25 jaar heeft uitgewezen dat die uitheemse koeien op de hei bebossing en verhouting niet kunnen tegengaan en vertrappen ook nog alle vogelnesten. (Klopt, bij ons op de Westerhei nauwelijks vogeltjes in het voorjaar. En wat de koeien missen vreten de vossen op. Daar heb je geen honden voor nodig.) Op Terschelling zijn zo al vogelsoorten uitgeroeid. Ja dat staat er echt. In de NRC en die gaan niet over 1 nacht ijs. Ik wel. Na een paar nachten vorst iedere ochtend het ijs op de plassen kapottrappen. Zelfs als het heel dik is. Even hard werken, maar het lukt altijd. Gaaf joh. En hier, die Bolle wees weer een plek in het artikel aan. Ze zijn zo dom dat ze het gras onder de sneeuw niet eens kunnen vinden. Staan ze heel stom te wachten op bijvoeding. Dat is net zo achterlijk als iemand tussen de volle schappen van Albert Heyn doodgaat door verhongering! Staat er echt. In de NRC. Het zijn gewoon domme maaimachines die alles kapot maken. Hoi, hoi, hoi. Grazers weg, hekken weg, honden vrij op de hei. Die Bolle is helemaal door het dolle. Maar ik had al snel even doorgelezen. Nee, die grazers zijn we voorlopig nog niet kwijt. Ze gaan gewoon een stap verder en halen nu bisons uit Polen. Ja dacht ik ook, Indianen, cowboys, prairie, Amerika, maar nee, uit Polen. Die schijnen intelligenter en nauwkeuriger te zijn. Gaan ze weer vijf jaar proberen. M'n halve leven, wat een sof. Maar Bolle, ik heb een idee. We zetten een mooie verentooi in elkaar, gaan op zo'n oeroude grafheuvel op de hei staan, bouwen een totempaal, slijpen onze bijltjes, slaan op onze trommeltjes en gaan er een echt ritueel feestje van maken. Oeha oeha hihoa, wah wah wah, hiho ho ho, ughe ughe, bonk bonk.............. wat jij?

Blindengeleideboef

Krijg nou wat. Staat de video van aTanga, de blindengeleideboef, nog maar net op You Tube, heb je al een vijfsterren rating. Dat noem ik nog eens WOW. (Klikken op het kleine pijltje linksonder.) Die Bolle maakt een gebaar van, ach, eitje, maak ik dagelijks mee. Wat een kapsones. Ik vals: Hee Bolle, je moet uit m'n vorige blog nog een paar fouten halen. Wenkbrauwen hoog. Hoezo ik, jouw blog, jouw fouten. Maar jij zei het! Wat zei ik? Ricky is de hond-als-vis-op-tafel. Nee dat schreef jij. Want jij hebt nog met Ricky onder de tafel gelegen. Maar die hond-als-vis-op-tafel (zie vorige blog) was Max. Schreef Noor zelf. O, ja, dat kan natuurlijk. Ik houd die foxen van Noor niet allemaal uit elkaar. Hoezo allemaal, zijn er dan nog meer. Ja eentje, Sjors. Was de eerste. Ken ik die ook? Nee, maar die zit bij die chinees van 'one for the road' die beneden aan de muur hangt. Ook een mooie ets. Mis, het is helemaal geen ets. Schreef Noor. Wat? Iets van gemengde techniek, olieverf op papier en geschilderd op een etsplaat. Schilderij dus eigenlijk. Hahaa, wist jij niet he Bolle? Houd nou eens die dikke boevenkop van je, wijsneus. Kijk gewoon naar aTanga hierboven, hoe die het allemaal doet. En die doet't heel goed. Kun je nog wat van leren. En meneer Oord, haar baas, is nog eigenwijzer dan ik. En zoek de foto's even op die Caya bij de opnamen heeft gemaakt. Ja meneer.........

Hond als vis op tafel

Hee Bolle, kijk, een nieuwe Noor. (Op klikken om te vergroten.) Ja, mooie plaat, waar heb je die vandaan? Dat heet trouwens 'een nieuwe Sternheim'. Nee hoor, ik schudde heftig m'n kop. Die van Rhijn noemen ze toch ook alleen maar Rembrant. O ja, heb ik van de kunstenaars site Bergen. Maar waarom tekent ze toch altijd foxen? Ik vind Ricky een leuke hond (zie blog) maar gaat het wel over Ricky? Die Bolle keek me even aarzelend aan. Nee, het gaat eigenlijk over Noor zelf. Denk ik. En Ricky is meer een soort afspiegeling van Noor en van hem uit kijkt ze naar de wereld. O, dat begrijp ik. Net als in Second Life, een avatar. Bolle kijkt bedenkelijk. Nee, niet helemaal, mischien zoiets. Jij hebt geen avatar he? Hij begint te lachen. Misschien ben jij wel mijn avatar. Ik boos. Kanniet, jij zit helemaal niet in Second Life. Klopt. Dat kost te veel tijd en daar heb ik het te druk voor, maar in de jaren negentig heb ik wel in zo'n zelfde virtuele wereld gezeten. Was alleen niet zo mooi als Second Life nu. O en wat was je dan? Ik was Stastok. Stastok? Ja een oude man met een wandelstok. Zo heet ook een familie uit de Camera Obscura. Ik kijk even kritisch. Oud klopt wel, maar was een heel dun mannetje zeker. Iedereen maakt zich daar mooier dannie is. Z'n snor trilt gevaarlijk, maar hij gaat verder. Ik had er nog een. O ja, wat dan? Een heel mooi zwart meisje. Oooohhhh...... ouwe viezerik. Maar als jij dat kan kan ik dat ook. Ik ben tenslotte een zwart meisje. Maar.......eh..... niet lachen....uhh.... . kan ik dan ook een mooie sterke jongeman zijn? De snor trilt weer, hij lacht. Ja dat kan. En zijn er ook honden? Hij knikt. Top, dan heb ik een hele goeie! ??? Wordt jij mijn hond. Die Bolle schrikt. Ik wil jouw hond helemaal niet zijn. Je bent me nu al te bazig. Ik stampte met al mijn poten op de grond. Je moet, je moet, honden kunnen hun baas niet kiezen, die krijg je. Heb je niets over te vertellen, kijk maar naar mij. Oke oke, rustig maar. Wat voor hond wil je dan, zo'n Fox als Noor? Nee hoor. Veel te klein. Ik weet iets veel beters. Jij wordt een hele leuke dikke zwarte Labrador, daar hou ik van. En weet je hoe ik je dan noem? Nou? Heel gewoon......Bolle. (wordt vervolgd.)

De zingende huisvrouw

Die Bolle bulderen. Schaterend van de lol achterover. Ik kijken. Ja hoor, weer een gedichtje maar nu om te lachen. Light verse noemen ze dat. Ik begrijp het niet, maar het hoort bij een hele serie over een beroemde romanfiguur uit de jaren dertig. (Vorige eeuw ja.) Een rolmodel voor nette meisjes. Joop ter Heul van Cissy van Marxveldt. En meisjes waren in die tijd nog keurig netjes en heel bescheiden. Niks STOUT. Als ze dat al konden bedenken zouden ze het zwaar zondig noemen. In alle gezindten! (Zoek maar op in het woordenboek, heb ik ook gedaan.) Kijk, zei die Bolle en liet de foto van hierboven zien. Daar werden puberjongetjes als ik in de jaren vijftig heel opgewonden van. (Dubbelklikken om te vergroten.) Oei, daar moet ik dan maar ver uit de buurt blijven. Als je dat vergelijkt met al dat bloot dat nu over de buis rolt. Hieronder het gedichtje en hier de KB link naar Joop ter Heul en het handwerkkunstgedoe. (Nee, dat bedoel ik dus niet.)

Cantabile

Op ons klavier soleert Florence
na zeven jaren onderricht
op toetsen bonkend als in trance
starre ogen, bleek gezicht.
Als ik naar 't kromme rugje kijk
terwijl zij hardop maten telt
dan voelt mijn moederhart zich rijk:
zo klinkt dus weggesmeten geld.

De zingende huisvrouw

(Uit het poezietijdschrift, De Tweede Ronde.)

Nee, dit is niet mijn Second Life. Komt nog.

Aswoensdag

Wat een gedoe. Post ik de vorige blog, moet ik ineens overschakelen van de gewone Blogger naar Google. Heb daar al een account, maar dat ging natuurlijk helemaal mis. Enfin, daar ben ik weer. Geknipt en wel. Het was gisteren Salon Kitty dag. Bij Caya ja. Ook even naar het nieuwe nest van mijn vader Kokomo en mijn moeder Sweet Pea gekeken. Schattig toch die pups. Beeldig. O ja, moest van Caya zeggen dat ze nog een teefje over heeft. Mijn halfzusje dus. Wordt vast net zo'n leuke, hartelijke, aanhankelijke mooie meid als ik. Nee niet die Bolle bellen. Die denkt daar soms heeeeel anders over. Helemaal afhankelijk van z´n stemming. Zeker na de vorige blog over Bolle Oblomov, hahahaha.... Ga maar meteen naar Caya. Je moet wel eerst de waarschuwing lezen! Don´t by a bouvier......... Waar was ik? O ja, aswoensdag en dichters. Lijk ik die Bolle wel met z´n omwegen. Roept Harmanna altijd, niet over Peize naar Groningen. Roept die Bolle terug, dat is voor Groningers een omweg ja, maar van Hilversum uit is dat bijna een rechte lijn. Dichters zei ik. Nee, niet weer Levi en Weemoed. Vandaag de grootste Nederlandse dichter van de vorige eeuw. Vond die Bolle toepasselijk om op aswoensdag de aforismenbundel van Lucebert te kopen. ´Wie wil stralen die moet branden..........´ Playboy? O ja, Heleen van Royen, dat wilde ik echt vertellen over boetedoening op aswoensdag. Klikken op de foto om te vergroten. Die Bolle riep vroeger heel vaak dat ik stout was. Nou dat schijnt niets vergeleken te zijn met de dingen die Heleen van Royen, journalist, en Marlies Dekkers, lingerie ontwerpster, hebben gehoord van een heleboel bekende Nederlandse vrouwen. En seks is niet eens de hoofdmoot. Die zijn de omfloerste zwoele ogen en zachte poten (zie Oblomov) allang voorbij. Kunjenagaan. Allemaal opgeschreven. Het boek heet, precies, STOUT. Lezen dus, hardstikke leuk. heb het bijna uit. (Zie ook Youp van't Hek in NRC.) Nu hard toe aan een Second Life. (Verwacht next Blog.)

Oblomov

Hiernaast? O, dat is Oblomov, zo heet het favoriete standje van die Bolle. Nee, heeft niets met sex te maken, dat zit zo. Die Bolle is een redelijk bewegelijk baasje. Is zelfs als’ie niet druk aan het werk is met van alles bezig. IJverig is te veel gezegd, beweeglijk is het goeie woord. Maar zoals alle mensen die heel hard kunnen werken is hij eigenlijk ontzettend lui. Dan zit hij het liefst onderuitgezakt op de bank, met een boek in zijn ene hand en een glas wijn in z’n andere, dromerig in de verte te staren. Helemaal niets doen. En dat houd hij uren vol. Noemt hij z’n…. standje Oblomov. Dat schijnt een aartsluie Rus uit levensoveruiging te zijn. Wereldberoemd geworden. Zijn boeken en toneelstukken over geschreven, films over gemaakt. Denken jullie natuurlijk, o wat zielig voor Yka. Niks buiten spelen, niks lange wandelingen. Ook de hele dag nietsdoen. Maar dan hebben jullie het helemaal mis. Want bij dat standje Oblomov komt iets naar boven waar die Bolle anders helemaal absoluut geen last van heeft: Schuldgevoel. En schuldgevoel heb ik in de afgelopen jaren als brave hond geleerd, is het mooiste handvat om mensen mee te manipuleren. Naar jouw poten te laten dansen. Is dat beweeglijke Bolle baasje een leuke wandelaar en heb ik helemaal niets te klagen, als hij zich schuldig voelt tegenover mij, kleed hij zich razendsnel aan, springen we in de auto, scheuren naar een groot bos ergens in Nederland en zijn dan tenminste, meestal meer, twee uur op pad. Jullie vragen nu natuurlijk, lieve Yka, hoe flik je dat? Zal ik zeggen. Moet je eerst oefenen voor de spiegel. Zoek je trouwste, zachtste, meest omfloerste, tragische oogopslag. Zal even duren, maar je hebt het in je, echt geloof me. Daarmee ga je, zonder dat hij het merkt, voor hem zitten. (Hij kijkt dus dromerig over je heen. Zie boven.) Heel langzaam til je je poot op en legt die hééééél zachtjes op z’n knie. Niet zo’n keiharde klap dat hij bijna auw gvd roept, nee alsof de laatste krachten in je arme lichaampje het begeven. Dit moet je ook eerst oefenen. Neem een leeg sigarettenpakje en leg dat zo op de rand van een stoel dat de helft er buiten steekt. Leg dan je poot voorzichtig op het uitstekende gedeelte zodat het wel meegeeft maar niet van de stoel valt. Niet makkelijk maar gewoon doen. Ook dat heb je in je. Haal het er uit. Hij beweegt. Geïrriteerde reactie. Alsof hij een vlieg van z’n knie wil slaan. Voelt dan je poot en kijkt superverbaasd recht in die mooie, omfloerste enzovoort ogen van je. Houd je vast. Het schuldgevoel explodeert met een gierende klap en schiet dwars door dat bolle lichaam tot achter zijn blauw ogen en stoomt zijn oren uit. YES…YES.…. de rest weet je. En als die Bolle dan ’s-avonds doodmoe op de rand van zijn bed zit zegt hij halfluid het volgende gedichtje op:

Ik doe niet veel, 'k breng dagen door
met puntenslijpen; 'k weet van vóór
nauw'lijks dat ik van acht'ren leef
noch wat voor zin of nut het heeft.

Als 't puntje goed is, zet ik hier
of daar een krul op papier.
O, 'k schaam mij wel eens: uit mijn hand
kwam nooit iets nuttigs voor het land!

Soms, onder 't slijpen, groeit de wens
actief te zijn, een actie-mens.
Maar zie ik dan, op 't laat journaal,
dat hol gesjouw, dat leeg kabaal,

dan denk ik weer op de rand van 't bed:
'Vandaag één krul te veel gezet'.

Dan draait Harmanna zich half om en roept: ga slapen jòh ……………

(Contraprestatie. Gedicht van Levi Weemoed. Uit: Zand er over.

Marit Tornqvist

Voor Yka... Ypsylon Karel Anton. Lachend keek ze op van het signeren. Wat een leuke naam. Waar komt die vandaan? Die Bolle (m'n baas) stond even met z'n mond vol tanden. (Nee, gebeurt niet vaak hahaha....) Nergens van, zei hij, hebben we zelf verzonnen. En toen schreef ze de tekst die hierboven staat: Voor Yka..... Marit Torngvist. (Op klikken om te vergroten.) Die middag had ze een prachtige lezing gegeven in het Letterkundig museum in Den Haag over het illustreren van verhalen met tekst en muziek. Zeg ik goed, zijn drie verschillende straatjes. Zei ze zelf. Gaat over een piepklein heksje, Pikkuhenkie, dat onder een zandkorreltje woont. Naast een grassprietje. En er zit ook een hond in. (Nee, die zwarte kop is van mij.) Prachtig getekend. Toon Tellegen heeft het geschreven en voorgelezen en er zit ook muziek bij. Op een CD natuurlijk. Schitterend. Daarom kocht die Bolle het boek voor mij, maar durfde niet tegen haar te zeggen dat Yka een hond is. Leg dat maar eens uit. Hij had zelf nog even kunnen blaffen natuurlijk. Zijn zak zat vol hoestpastilles, want die ellende is nog steeds niet voorbij. Zaten er nog in van de dag ervoor. Waren hij en Harmanna naar de premiere van Tanhauser geweest. Een opera van Wagenaar of Wagner of zoiets. In het Muziektheater van Amsterdam. Op hoop van zegen, want blaffen in zo'n sjieke grote zaal is natuurlijk streng verboden. Wat blijkt, heeft de leidende sopraan ook griep en kan maar op halve kracht zingen. Heeft ze toch gedaan om de voorstelling te redden. Wat zijn die mensen toch afhankelijk van die super, superkleine etterbakjes. Ze vliegen wel naar de maan of de aarde rond, maar dit houden ze niet tegen. En dan noemen ze een heel klein heksje dat onder een zandkorrel woont een sprookje. Want dat kan niet in 't echt. Dom he?

Mag ze nog blij zijn dat het niet mijn gedachten waren. Die bijten ook.