maandag, juni 04, 2012

GROTE VISSEN

Had ik een paar weken geleden een agressieve kat en een zachte, geduldige bouvier in beeld, nu zijn ze allemaal poeslief. Een huiskat speelt met dolfijnen. Schattigjes. In filmvaktermen noemen ze dat een tearjerker. Een tranentrekker. Beetje erg romantisch dus, maar altijd leuk om naar te kijken. Die Bolle vind er helemaal niks aan. Die voelt zich daar te goed voor. Denkt zeker zo meer bij de elite te gaan horen. Elite m'n neus. Gewoon armoe in de ouwe Jordaan van vlak na de oorlog, met een beetje beter op de Prinsengracht. De grachtengordel moest toen nog worden uitgevonden. En wat stelt dat nou eigenlijk nog helemaal voor? Moet hij eerst dat verhaaltje over het denkbeeldige verschil tussen hem en mij eens afmaken. Daar schermt hij al weken mee. Dat moet slaan op het veranderende inzicht in het verschil tussen dieren en mensen. Daarmee heeft hij natuurlijk wel een groot psychologisch, filosofisch en sociaal luik opengegetrokken. Dacht eerst, dat krijgt'ie wel weer dicht. Hij is best goed in korte uitlegverhaaltjes. En hij hoeft er niet op te promoveren. Gewoon voor mijn Ykablogje. Maar toch. Teveel hooi op 1 vork. Hij begint op het punt, lang, heel lang gelden, dat dierenartsen en mensenartsen nog dezelfde arts waren. Leuk idee ja, maar aan de rekeningen te zien staan ze nu weer helemaal gelijk. ? Hoe ik dat weet? Nou de kosten van onze dierenarts worden van m'n zakgeld afgetrokken. Iedere keer. Ja echt. Wat een vrek he? En ik hoor zo langzamerhand ook al bij de grijze golf. En de ziektekosten van ouderen rijst de pan uit. Schrijven ze in alle kranten en elke avond ook op TV. Zij, Harmanna en die Bolle moeten meer gaan betalen, ja jammer dan, maar mijn gezondheid van mijn karige zakgeld aftrekken, is dat gelijkheid tussen mens en dier?  Hoezo crisis?  Weet je wat die bollepotter dan zegt tegen Harmanna: zo, op deze manier komen we de Eurocrisis wel door. Met z'n allen.