Volgende week ben ik jarig. Word ik twee jaar. Dan ben ik nog niet volwassen, bij een boef is dat ergens bij drie, maar het wordt tijd om wat te bekennen. Iets heel ergs. Iets wat jullie abnormaal noemen. Dat is best moeilijk hoor. Die Bolle (m’n baas) weet het en die zei, als je uit de kast wilt komen dan moet je dat doen. In een tijd dat homo’s en lesbo’s trouwen en kinderen krijgen, moet dat kunnen. Oké, daar gaat’ie dan: Ik heb een tegennatuurlijke liefde. Zo, dat is er uit. Maar nou willen jullie natuurlijk weten wat voor liefde. Of valt nou het dubbeltje na die foto hierboven. Precies, ik ben stapel verliefd op een kat. En dan niet zo’n grote sterke, zwarte Perzische bouvierkater, maar op een watervlug, slim, snel en hondsbrutaal katertje dat net zo groot is als mijn hele kop. Daar kruipt’ie als we aan het spelen zijn helemaal in en dan bijt’ie in mijn oor. En dan rol ik op mijn rug, slaan we even met onze poten naar elkaar en dan rent’ie razendsnel weg. Ik er achteraan en dan stopt’ie plotseling en rollen we weer als gekken over elkaar heen. Dat ik veel groter en zwaarder ben maakt hem niks uit. Kereltje hè? Daar heeft die Bolle geen foto’s van gemaakt. Ik doe geen porno, zei hij. ’s-Avonds als die Bolle en ik ons laatste rondje doen loopt’ie vaak helemaal mee. Dollend en wel. Hij is eigenlijk ook wel een beetje een terrorist. Rent overal ijskoud naar binnen, negeert andere katten en honden en staat meteen op het aanrecht. Valt er nog wat te bikken? Honden en kattenbakken zijn absoluut niet veilig voor hem. En dat doet’ie zo brutaal dat de eigenaren vergeten in te grijpen en er met verbaasde ogen bij staan te kijken. Nee, hij is niet overal populair, maar ik houd van hem, ben helemaal gek van hem. Simba is mijn King, mijn Lionking!