Avondrood

Jammer. De avonden worden al weer korter. De hele zomer hebben die Bolle (m’n baas) en ik ’s-avonds van die mooie lange wandelingen over de hei gemaakt. Wel twee uur lopen. Gaaf. Heel romantisch tussen de Hooglanders en de reeën in de ondergaande zon. Bloedmooi. Op zo’n avond draaide hij zich ineens om en riep, kijk nou eens, avondrood. En maakte er met zijn mobieltje meteen een foto van. (Staat hier onder.) Avondrood, zo noemden ze vroeger bejaardenhuizen, zei hij. Bejaardenhuizen!? Dat heet toch verzorgingshuizen of aanleunwoningen. Je moeder van 92 zit toch in een aanleunwoning en niet in een bejaardenhuis. Klopt, maar heel vroeger, toen ik net zo jong was als jij nu, noemden ze dat bejaardenhuizen. En mensen die daar ingingen waren ook veel jonger dan de mensen nu. Hoe oud dan? Begin zestig. Wat? Jij bent begin zestig. Moet jij er dan in? En ik dan, moet ik dan mee? Nee, dat mag niet. Verboden voor honden en andere huisdieren. Ik schrok me helemaal rot. Vergat me zelfs boos te maken over die discriminatie. Moet ik dan bij Harmanna blijven? Kanniet. Die is net zo oud als ik, dus als ik ga, gaat ze mee. Ik was ineens in blinde paniek. Hoe moet dat nou? Alleen op de wereld vind ik een mooi boek, maar het moet wel literatuur blijven. Toen begon die Bolle te lachen. Schrik niet zo, trut. Niet schrikken!? Jij hebt makkelijk praten, ik blijf helemaal alleen achter. Wie gaat er dan met me wandelen en van wie krijg ik dan eten? Moet ik dan elke dag naar Caya of Karel? Hij ging naast me in de hei zitten. Kijk, tegenwoordig zijn mensen op die leeftijd jonger dan vroeger. Begrijp ook niet hoe dat kan, maar het is zo. Mijn opa was op mijn leeftijd een oude man en ik doe nog gewoon waar ik zin in heb. Dat mag je wel zeggen ja. (Zegt Harmanna ook op zo’n heel speciale toon!) En dat blijft nog wel even zo. Daarbij leven jij en ik niet synchroon. Wat nou weer. Wat is dat, synchroon? Dat betekent dat wij niet gelijk op gaan. Nu ben jij nog heel jong en ik wat ouder, maar over tien jaar, als alles goed gaat, ben ik begin zeventig en jij ook? Hoe kan dát nou weer? Hij stond op en gaf me een klap op mijn kont. Mensen worden ouder dan honden, dus word jij sneller oud dan ik. Sterker nog je haalt me in. Dat doe je trouwens nu al. Rennen. Ik scheurde weg. Geef mijn portie maar aan Fikkie. Dat gezeur ook altijd. En we moeten opschieten, want het is al weer zo vroeg donker dat we nu al het laatste stuk door het bos in het donker lopen. Moet dat kutlichie dat aan m'n halsband zit weer aan. Moet van hem. Kan hij anders niet zien waar ik loop. Hahahaha, ouwe………….

Inzoomen

Heb ik van die Bolle (m'n baas) geleerd. Inzoomen doe je met je foto of videocamera. Druk je op een knopje en je onderwerp komt vanzelf dichterbij. Gaaf hoor. Nou verbaas ik me nergens meer over, want voor een boef in het digitale tijdperk is alles science fiction. Maar wat ik gisteravond tijdens een surfrondje ontdekte slaat alles. Een MEGA inzoom. Stel je voor: je vliegt door de ruimte en ziet de aarde zoals laatst de astronauten die van die isolatieplaatjes moesten verwijderen om veilig te kunnen landen. Was heel spannend. Maar jij zit dus megasafe achter je pc en ziet die biobal in space hangen. En dan? Dan ga je inzoomen! Ja echt, inzoomen. En terwijl je inzoomt laat je de aarde langzaam draaien zodat je eerst de goeie kant voorbij ziet komen en dan zakken, zakken, door naar het werelddeel waar je naar toe wilt, verder zakken, beetje bijdraaien, ik ben al bij Europa, beetje bijdraaien ja, Nederland, weer zakken, hee het IJsselmeer en daar, ja 't Gooi, verder zakken, koers houden en dan Hilversum......... hee kijk daar..... vet cool gaaf....... Bolle kijk dan, daar is mijn hei (rooie peil rechts) en daar de Crailosebrug over het spoor en ja, daar, boven het mediapark ons Spanderswoud (rooie peil links) .... te gek hee, hoehoi, kom nou kijkuh..... Bolle komt bij zoveel lawaai nieuwsgierig aanlopen, kijkt, en wat zegt'ie? Raaje nooit. Dat is mooi man, drommels mooi. Kan ik voortaan lekker uitslapen. Ga jij sochtends gewoon je heiderondje googelen. Lekker virtueel piesen poepen. Met Google Earth de hei op. Niet aan de lijn maar aan de kabel! HAHAHAHAHAH......... En weg is'ie. Dat schoot dus in mijn verkeerde keelgat en helemaal niet virtueel. Nee broer, niks digitaal poepen piesen. Wacht jij morgenochtend maar op je vaste wekservice. Heeeeeel vroeg. Wie het laatst lacht lacht het best. Kan ik meteen mijn huiswerklesje pakwerker oefenen. Goedemorgen Bolle...... HAP.

Zondagsschool (deel zoveel)

Nee! Wat nee? Komt niets van in! Wat komt er niet in? Dat! En toen wees die Bolle (m'n baas) op de foto's. (Komen uit een video die Caya heeft gemaakt.) En waarom dan wel niet? Daarom niet. Daarom is geen reden. Jawel, omdat ik het zeg. Huhhhh? En ik ben je baas, daarom. Loopt'ie boos weg. Mag ik die foto's niet gebruiken omdat hij er niet goed opstaat. Te veel buik. Dat zegt'ie niet, want hij wil het niet weten. Lafaard. IJdeltuit. Moet'ie maar afvallen en wat minder wijntjes drinken en hapjes......... Ik doe het toch. Ik sta er wel mooi op. Moet je eerst even 'Pubers' lezen. Daar begon het mee. Dat is al even geleden, want hij heeft de zaak flink getraineerd. Ziek en zo. Hij wel. Nou ik deed het prima, zei oom Herrie. En hij speelt niet genoeg met me. Doet niet aardig genoeg. Maar dat is oud nieuws. En Caya riep nog dat'ie recht op moest gaan staan. Vals hoor. Deed ze expres. Komt die buik beter uit. HAHAHAHA. Verboden te kijken dus. Doe ik er als afleiding nog een paar grote jongens in actie bij. En Caya natuurlijk. Help.

Watjes

Watjes zijn het. Allemaal watjes. Terreurbestrijdung, ME, politiekordons, het zal met wat. Waar is de tijd dat je nog ‘U’ zei tegen een agent. (Met je pet in je hand, roept die Bolle, maar dat is wel erg lang geleden.) Nee, ik bedoel de tijd dat die agent nog zo’n mooie stevige boef bij zich had. Toen keken ze wel uit. Ja meneer, nee meneer. Hier die bal. Alstublieft meneer. En nou wegwezen, ja meneer. En wat zie je vandaag de dag? Ze rijden die juut fluitend en scheldend op hun fiets voorbij en zijn Duitse herder weet niets beters te doen dan een beetje om zich heen te staan blaffen. En op zondag een grensrechter in zijn bil te bijten. (Nou geef ik toe, een lekkere grensrechters...) Maar als het echt menens wordt met al die relschoppers, voetbalvandalen en vuurwerkgooiers is de enige viervoeter die je nog ziet zo’n Mechelse neuroot. Daar hebben ze toch gewoon schijt aan. Dat zie je op TV. Ze blaffen gillend van de lol terug. Nou vraag ik je! Dat zou ons bouviers niet zijn gebeurd. Heus niet. Maar die hebben ze niet meer bij de politie. Weggesaneerd heet dat. Daarom gaan ze als het echt gevaarlijk wordt nog liever zonder hond. Achter die Poema aan bijvoorbeeld. Nou die heeft op de Hoge Veluwe een leventje als God in Frankrijk. Onvindbaar. Wat een afgang. En als ze wat vinden…………. Je gelooft je eigen ogen niet.

Een Haagse Dame

Wandelen op de Lange Voorhout, sjiek de friemel. Ja natuurlijk, weet ik wel, allemaal kouwe Haagse kak, maar toch…… Je denkt ieder ogenblik Eline Vere tegen te komen. Nee dat kan niet, dat weet ik ook wel, maar je loopt toch maar mooi door de Hollandse geschiedenis. Kun je mooie films over maken. Van Eline Vere hebben ze al een film gemaakt dus daar heb ik niks aan. Ik wil actrice worden, kom uit een heel nest van acteurs en actrices. Van bijrolletjes tot supersterren. Kijk maar bij Caya. Misschien zou ik de hond van Eline Vere kunnen spelen. O nee, dat kan niet. Toen waren er nog geen bouviers. Nou dan speel ik toch gewoon een andere hond. Een blonde pruik en aangepaste make-up, draait een goeie actrice der poot niet voor om. Er was een openlucht beeldententoonstelling op de Lange Voorhout. Vandaar. We vonden er niks aan, maar het was wel een leuke wandeling. Lange Voorhout, Korte Voorhout, over de Lange en de Korte Vijverberg, de Kneuterdijk en terug langs de Hofvijver. Leek wel prinsjesdag in mijn eentje. Ik moest van die Bolle (m'n baas) wel op de foto met Louis Couperus. De schrijver van Eline Vere en mensen en dingen die voorbij gaan. Of zo. Schrijvers ondermekaar, zei hij. Maar volgens mij houd die man helemaal niet van honden. Of iets heel klein sjieks. Een Maltesertje of zo. Op het voetstuk van zijn beeld staat geschreven: Zoo ik iets ben ben ik een Hagenaar. Nou riep ik, zo ik iets ben ben ik……… Gooise kak, roept die Bolle ineens. Moest’ie nog om lachen ook. Wijsneus. Daarna via het ministerie van Financien naar die andere betaalautomaat. Van de parkeergarage. Onder het Malieveld. Het Malieveld ja, dat wou ik wel eens zien. Daar zijn altijd die massademonstraties met spreekkoren en popgroepen. En wat ziet? Helemaal niks, geen hond. Nou ja, eentje. Dat ben ik dus.

10 miljoen Euro

Bram begon. Bram de Beagle bedoel ik. Eerst rennen en matten dwars door de hei en toen we even lagen uit te hijgen stelde hij DE vraag: Wat zou jij doen als je 10 miljoen Euro in de staatsloterij won? Nou speel ik helemaal niet in de staatsloterij, dat doet alleen die Bolle (m’n baas). Je moet de voorzienigheid een kans geven, zegt’ie altijd. Maar dat was wel een leuke vraag. Ik zou het wel weten, riep Bram snel, koop ik onze hondenspullenwinkel en die slagerij daarnaast. Alles helemaal voor mij alleen. Vetgaaf. En jij? Nee, geen slagerij, weet het eigenlijk niet precies. Maar je weet toch wel dingen die je heeeel graag zou willen? Ja dat weet ik wel maar…. (belachelijk een verlegen bouvier) ….. nou goed, een schoenenwinkel. Bram keek me even peinzend aan. Cool heeee. Een schoenenwinkel, niet verkeerd nee. Allemaal schoenen voor jou alleen. Wacht, ik weet nog wat beters, riep ik, want ik begin er ineens plezier in te krijgen. Een meubelhal. Ik wil een meubelhal. Allemaal stoelen, banken en bedden die ik uitgebreid kan gaan uitproberen. De hele dag door. En dan verkopen en weer nieuwe spullen inkopen. Begin ik helemaal opnieuw. Daar had’ie niet van terug. Zijn bruine oogjes begonnen helemaal te glimmen. Vetcoolgaafheeeee. Nee ik weet het nog beter. Nu was ik door het dolle heen. Ik koop het Arsenaal van Jan des Bouvrie. Omdat die spullen veel mooier zijn dan in een meubelhal? Bram sprong verontwaardigd op. Gewoon kapsones jòh. Wat kan jou dat nou schelen? Jawel kan me schelen. Niet die designmeubels, da's onzin, maar daar lopen allemaal leuke jongens en meiden rond en die gaan dan banken en stoelen voor mij ontwerpen. Alleen voor mij. En dan ga ik beoordelen of ze goed zitten of liggen. Meubels met Bouvier keurmerk ga ik dan verkopen. Bram keek een beetje ongelovig. En dat noem je dan Yka Sweetkokomo Design? Dat klinkt van geen kanten joh. Welnee, natuurlijk niet. Jan des Bouvrie is een prima merknaam. Verkoopt als een gek. ‘Never change een winning team’ toch? Die naam houd ik er in. Alleen zijn website…….. Wat alleen zijn website? Daar haal ik dan wel die schrijffout uit.

Pappa Bommel

Pappa Bommel is dood. Pappa wie? Pappa Bom…….. O ja, dat moet ik even uitleggen. Die Bolle van mij (m’n baas) wordt door zijn vrienden en vriendinnen en zijn vrouw Bommel genoemd. Z’n meeltjes naar die ouwe platendraaier (zie pubers) ondertekent’ie zelfs met Ollie B. Ja weet ik, dat heb je al een keer verteld, maar so what? Nou de schepper van Ollie B. Bommel en Tom Poes is Marten Toonder. Ja!? Nou die is dood. Was al heel oud hoor, 92. Maar wat heeft die Bolle daar mee te maken? Dat weet ik eigenlijk ook niet precies. Toen die Bolle nog heel jong was, werkte zijn vader bij de Nieuwe Rotterdamse Courant en daar verschenen de eerste strips over deze heer van stand en zijn slimme vriendje. Van Toonder? Precies. (Lees alles over Ollie B. cum suis) Dus die Bolle was nog heel jong toen´ie dat al las. En veel later heeft die Bolle nog voor een filmbedrijf gewerkt wat door die Toonder is gesticht. Heette ook Toonder en die zaten in een kasteel. O wat romanistisch. En de vorige boef van die Bolle, Kim, is daar heel veel geweest. En nou zegt die Bolle dat we allemaal bij Toonder in het krijt staan. Door die strips? Nee, door de taal. Die prachtige taal. Iedereen die schrijft, schrijft een beetje Toonder zegt’ie. Jij ook (gaf een por tussen mijn ribben). Dat ligt aan een denkraam of zo. Een denkraam? Geen idee wat dat is. Maar ik voel me daar niet zo gemakkelijk bij. Niks Bolle Bommel, gewoon die Bolle, vind ik veel leuker. Waarom? Nou dalijk roept´ie nog: ´Yka verzin een list´. En dan ben ik de lul. Jij? Ja ik. Maar jij bent helemaal geen kater en je bent een boef. Klopt. En niet wit maar zwart. Klopt helemaal. Nou dan. Ja, maar jij weet niet hoe breed het denkraamvermogen van die Bolle is! Voorbeeld. We logeerden gisteren in een soort landgoedhotel in Drente met hele ouwe bossen er omheen. De Jufferen Lunsingh. Ook heel romantisch. Weet je wat´ie tegen me riep in de cognackamer? Nou? Hee die Joost, doe er nog maar eentje………….

Trappeze

Ze ligt weer onder de trap. Ik lig weer onder de trap. Ze ligt nooit onder de trap. Ik lig nooit onder de trap. Ja hoor, ze ligt weer onder de trap. Ik lig toch onder de trap. Kijk zelf maar. Ik niet, ik slaap. Onder de trap? Onder de trap. Toen haar mand er nog stond, ik zei nog lekker beschut onder de trap, heeft ze er nooit gelegen. Toen heeft ze er ook wel eens gelegen. Ik bemoei me er niet mee. Wel eens ja, op commando. IN JE MAND! Nooit uit zichzelf. Nee nooit uit mezelf, want ik vond het een kutmand. Volgens mij vond ze de mand niet zo leuk. O nee, waar ligt ze dan in sinds die voor de schuifpui staat? Precies, in haar mand. Klopt, in m’n mand. Lekker naar buiten kijken en dan slapen onder de trap. Nou moet je ophouden. Ik houd niet op. Dalijk ga je nog zeggen dat ze daar in de mand ligt omdat haar bench daar stond. Maar ze lag nooit in haar bench. Ik lag nooit in mijn bench. IN JE BENCH! Alleen op commando, nooit vrijwillig. Snachts wel. Snachts helemaal niet. Snachts….. Hoezo helemaal niet? Dan draait ze zich altijd in het Bouvrie stoeltje. Dan draai ik me altijd in mijn Bouvier stoeltje. Nog steeds. Ik lig nog steeds in mijn Bouvier stoeltje. Bouvrie stoeltje! (Bouvier was zeker niet design genoeg. Zie 10 miljoen euro.) Nee niet altijd nee. Altijd wellus. Nietus. Heen en weer, lijkt wel trap-peze. Vroeger lag ze altijd tussen je voeten, Vroeger lag ik altijd….. nee zeg hou nou asjeblieft op. Afgelopen. Weg. Ik lig al in de tuin. Dat gezeur ook altijd als je rustig ligt te slapen. Onder de trap.

Pubers

Pubers, dat zijn het. Wie zijn pubers? Nou die Bolle (m'n baas) en z'n vriendje, die ouwe platendraaier. Pubers!!!!!????? Die zijn ergens zestig, dat zijn ouwe mannen! Jaha, als ze 's-avonds zitten te knikkebollen voor de TV, maar niet als ze zo'n nieuw speeltje hebben. Speeltje wat? Een nieuwe mobiel. Geiten worden het. De hele dag foto's maken, e-mailen of MMS'sen. Zelfs als ze naast elkaar zitten, elkaar fotograferen en verzenden. Gaat nergens over maar een lol. En gisteren, je gelooft het niet. Ik loop met die Bolle op de hei en die ouwe platendraaier met Maxi op de Overtoom. Staan ze live met beeld met elkaar te praten. Fantaaaastisch, helemaal te gek vonden ze dat. Allemaal plaatjes van de hei en van de Overtoom. Kijk een hond, riep die Bolle nog toen ik voorbij liep. Een stel tienermeiden is er bloedserieus bij. Nou leuk toch, zo'n speelse baas. O nee, maar niet met mij. Hebben ze hem op de hondenclub moeten leren met dat balletje. Lilliane zei nog, je moet'r helemaal gek maken en deed het voor. Ik me best gedaan en liet me helemaal gek maken. Watjewatdietegenmesiste? Nou? Uitsloofster. Nee! En toen hij, met dat grote dikke lijf. Hij deed zijn best, maar het was geen gezicht. Ik geneerde me rot. Dus veel te weinig geoefend. Heeftíe van Caya gisteren op zijn donder gehad. Nee, je meent'd! Jaha. Zatíe op te scheppen dat ze me weer hebben leren slikken en eten en dat ik nu een stevig dikke meid werd. Ja, zei Caya streng, maar als ik wat zeg moet ze wel luisteren. Nou, dat kwam hard aan. Die Bolle viel meteen stil. En in oktober weer naar school vond ze veel te laat. Zijn we besteld. Besteld? Ja, zondagochtend, op Caya's zondagschool, bij oom Herrie. Herrie? Klinkt heftig. Nee hoor, is een schatje, ken ik nog van vroeger, maar wel heel streng. Dan zou ik nog maar wat oefenen. Hoe dan, die Bolle is met dat mobiele gedoe letterlijk en figuurlijk niet te bereiken....... heeeeee, wacht, ik heb een idee. Vet cool. Geef me je mobieltje even, en m'n balletje. Gaaf hee. Lijkt wel een maffia film, doe ik hem een voorstel wat'ie niet kan weigeren!

Joy

Kreeg ik een meeltje van Lilliane. Heb ik nog les van gehad bij 't Haartje in Amersfoort. Die Bolle ook trouwens. ('Zet niet zo'n grote bek op tegen dat lieve kleine schattige hondje') .....? (OK, overdreven, maar hij heeft zo'n harde stem. Dat bedoelde ze eigenlijk.) Haar Joy heeft nu een nest en dat kun je op een hele leuke website met een live webcam bekijken. Nou gaat er natuurlijk niets boven bouviers (denkderomhoor anders stuur ik Caya op je af) maar deze prachtige pups zien er toch schitterend uit. Proficiat allemaal en een gelukkig hondenleven toegewenst. (= gezondheid en later een goeie baas/zin) O ja, die pakwerker op de foto hieronder is Mariska. Girrrrrrr Powerrrrrrrrr..........

Caya Interactief

Nee hè! Daar gaan we weer. Niet wat extra rondjes op de hei, niet een beetje meer trainen, lekker scheuren in het Vondelpark of over de Lage Vuursche rennen, niks actief nee, interactief. Gewoon weer achter de computer dus. Zit die Bolle (m'n baas) de hele dag vierkantjes te tekenen met allemaal streepjes er tussen. Dat noemt’ie een stroomschema. Al die vierkantjes zijn schermen met knopjes en als je daar op klikt krijg je weer andere schermen met knopjes. En als je daar op klikt zie je allemaal videootjes. Waar je lol in hebt. Nou hij niet zo te zien, want het wil niet zoals hij wil en dan moet’ie weer nieuwe schermpjes maken en alle streepjes naar andere knoppen omleggen. Slecht voor zijn karakter. Waarom’ie dat dan doet? Voor zijn lol. HaHaHaHa. En omdat hij dat Caya heeft beloofd. Ging zo. Het begon met de kapotte videocamera van Caya. Die was gerepareerd in Den Haag en omdat hij daar toch was en ik ook, zouden wij hem mee terug nemen. Videofilmen is Caya’s hobby. Honden heeft ze genoeg en daar opnamen van maken vindt ze hartstikke leuk. Een passie en een hobby, dat begrijp ik. Maar toen zei Caya dat ze die opnamen op een video CD wou zetten. Had ze al een keer gedaan. Waarom maak je er geen DVD van, vroeg die Bolle. Kun je het interactief maken en kunnen de mensen zelf kiezen wat ze willen zien. Toen voelde ik al nattigheid. Hee, zei Caya, dat is een goed idee, maar hoe gaat dat? En toen ging het dus echt fout, want video’s en DVD zijn het werk van die Bolle, en honden zijn hobby. (Ik dus.) Net omgekeerd met Caya. Wat wil je dan laten zien? Nou bijvoorbeeld de geboorte en het beoordelen van puppies in het nest Ze leren spelen en de eerste trainingstapjes, tot en met portretten van haar grote IPO III kanjers met trainingen en wedstrijden. O ja en natuurlijk ook de acteerprestatie voor film en TV. Of je een emmer leeg gooit. Maar die Bolle riep TOP en zit nou te klooien met die stroomschema’s. Toen ik begon te zeuren dat het nu echt tijd werd voor een heiderondje riep’ie geïrriteerd dat ik moest wachten. Dit moet eerst af. Der moet structuur in en het moet kloten hebben. Nou toen wist ik precies hoe laat het was en ben maar gaan zeuren bij Harmanna. Terug van de hei heb ik een paar foto’s van Caya’s kanjers van haar website gepikt en een beetje opgeleukt. (Zo heet dat toch tegenwoordig?) Mijn vader Kokomo natuurlijk en oom Henkie. Van stroomschema’s en structuur heb ik geen verstand, zij ook niet trouwens, maar met die kloten zit het bij hun wel goed! Kijk maar naar mij.