Falende Grazers

LEES LEES, hier lees. Helemaal opgewonden kwam die Bolle (m'n baas) binnenrennen en hield Harmanna de krant voor. Natuurlijk duwde ik mijn eigenwijze snuit er meteen tussen. Daar staat het, onderzoek van 25 jaar heeft uitgewezen dat die uitheemse koeien op de hei bebossing en verhouting niet kunnen tegengaan en vertrappen ook nog alle vogelnesten. (Klopt, bij ons op de Westerhei nauwelijks vogeltjes in het voorjaar. En wat de koeien missen vreten de vossen op. Daar heb je geen honden voor nodig.) Op Terschelling zijn zo al vogelsoorten uitgeroeid. Ja dat staat er echt. In de NRC en die gaan niet over 1 nacht ijs. Ik wel. Na een paar nachten vorst iedere ochtend het ijs op de plassen kapottrappen. Zelfs als het heel dik is. Even hard werken, maar het lukt altijd. Gaaf joh. En hier, die Bolle wees weer een plek in het artikel aan. Ze zijn zo dom dat ze het gras onder de sneeuw niet eens kunnen vinden. Staan ze heel stom te wachten op bijvoeding. Dat is net zo achterlijk als iemand tussen de volle schappen van Albert Heyn doodgaat door verhongering! Staat er echt. In de NRC. Het zijn gewoon domme maaimachines die alles kapot maken. Hoi, hoi, hoi. Grazers weg, hekken weg, honden vrij op de hei. Die Bolle is helemaal door het dolle. Maar ik had al snel even doorgelezen. Nee, die grazers zijn we voorlopig nog niet kwijt. Ze gaan gewoon een stap verder en halen nu bisons uit Polen. Ja dacht ik ook, Indianen, cowboys, prairie, Amerika, maar nee, uit Polen. Die schijnen intelligenter en nauwkeuriger te zijn. Gaan ze weer vijf jaar proberen. M'n halve leven, wat een sof. Maar Bolle, ik heb een idee. We zetten een mooie verentooi in elkaar, gaan op zo'n oeroude grafheuvel op de hei staan, bouwen een totempaal, slijpen onze bijltjes, slaan op onze trommeltjes en gaan er een echt ritueel feestje van maken. Oeha oeha hihoa, wah wah wah, hiho ho ho, ughe ughe, bonk bonk.............. wat jij?

Blindengeleideboef

Krijg nou wat. Staat de video van aTanga, de blindengeleideboef, nog maar net op You Tube, heb je al een vijfsterren rating. Dat noem ik nog eens WOW. (Klikken op het kleine pijltje linksonder.) Die Bolle maakt een gebaar van, ach, eitje, maak ik dagelijks mee. Wat een kapsones. Ik vals: Hee Bolle, je moet uit m'n vorige blog nog een paar fouten halen. Wenkbrauwen hoog. Hoezo ik, jouw blog, jouw fouten. Maar jij zei het! Wat zei ik? Ricky is de hond-als-vis-op-tafel. Nee dat schreef jij. Want jij hebt nog met Ricky onder de tafel gelegen. Maar die hond-als-vis-op-tafel (zie vorige blog) was Max. Schreef Noor zelf. O, ja, dat kan natuurlijk. Ik houd die foxen van Noor niet allemaal uit elkaar. Hoezo allemaal, zijn er dan nog meer. Ja eentje, Sjors. Was de eerste. Ken ik die ook? Nee, maar die zit bij die chinees van 'one for the road' die beneden aan de muur hangt. Ook een mooie ets. Mis, het is helemaal geen ets. Schreef Noor. Wat? Iets van gemengde techniek, olieverf op papier en geschilderd op een etsplaat. Schilderij dus eigenlijk. Hahaa, wist jij niet he Bolle? Houd nou eens die dikke boevenkop van je, wijsneus. Kijk gewoon naar aTanga hierboven, hoe die het allemaal doet. En die doet't heel goed. Kun je nog wat van leren. En meneer Oord, haar baas, is nog eigenwijzer dan ik. En zoek de foto's even op die Caya bij de opnamen heeft gemaakt. Ja meneer.........

Hond als vis op tafel

Hee Bolle, kijk, een nieuwe Noor. (Op klikken om te vergroten.) Ja, mooie plaat, waar heb je die vandaan? Dat heet trouwens 'een nieuwe Sternheim'. Nee hoor, ik schudde heftig m'n kop. Die van Rhijn noemen ze toch ook alleen maar Rembrant. O ja, heb ik van de kunstenaars site Bergen. Maar waarom tekent ze toch altijd foxen? Ik vind Ricky een leuke hond (zie blog) maar gaat het wel over Ricky? Die Bolle keek me even aarzelend aan. Nee, het gaat eigenlijk over Noor zelf. Denk ik. En Ricky is meer een soort afspiegeling van Noor en van hem uit kijkt ze naar de wereld. O, dat begrijp ik. Net als in Second Life, een avatar. Bolle kijkt bedenkelijk. Nee, niet helemaal, mischien zoiets. Jij hebt geen avatar he? Hij begint te lachen. Misschien ben jij wel mijn avatar. Ik boos. Kanniet, jij zit helemaal niet in Second Life. Klopt. Dat kost te veel tijd en daar heb ik het te druk voor, maar in de jaren negentig heb ik wel in zo'n zelfde virtuele wereld gezeten. Was alleen niet zo mooi als Second Life nu. O en wat was je dan? Ik was Stastok. Stastok? Ja een oude man met een wandelstok. Zo heet ook een familie uit de Camera Obscura. Ik kijk even kritisch. Oud klopt wel, maar was een heel dun mannetje zeker. Iedereen maakt zich daar mooier dannie is. Z'n snor trilt gevaarlijk, maar hij gaat verder. Ik had er nog een. O ja, wat dan? Een heel mooi zwart meisje. Oooohhhh...... ouwe viezerik. Maar als jij dat kan kan ik dat ook. Ik ben tenslotte een zwart meisje. Maar.......eh..... niet lachen....uhh.... . kan ik dan ook een mooie sterke jongeman zijn? De snor trilt weer, hij lacht. Ja dat kan. En zijn er ook honden? Hij knikt. Top, dan heb ik een hele goeie! ??? Wordt jij mijn hond. Die Bolle schrikt. Ik wil jouw hond helemaal niet zijn. Je bent me nu al te bazig. Ik stampte met al mijn poten op de grond. Je moet, je moet, honden kunnen hun baas niet kiezen, die krijg je. Heb je niets over te vertellen, kijk maar naar mij. Oke oke, rustig maar. Wat voor hond wil je dan, zo'n Fox als Noor? Nee hoor. Veel te klein. Ik weet iets veel beters. Jij wordt een hele leuke dikke zwarte Labrador, daar hou ik van. En weet je hoe ik je dan noem? Nou? Heel gewoon......Bolle. (wordt vervolgd.)

De zingende huisvrouw

Die Bolle bulderen. Schaterend van de lol achterover. Ik kijken. Ja hoor, weer een gedichtje maar nu om te lachen. Light verse noemen ze dat. Ik begrijp het niet, maar het hoort bij een hele serie over een beroemde romanfiguur uit de jaren dertig. (Vorige eeuw ja.) Een rolmodel voor nette meisjes. Joop ter Heul van Cissy van Marxveldt. En meisjes waren in die tijd nog keurig netjes en heel bescheiden. Niks STOUT. Als ze dat al konden bedenken zouden ze het zwaar zondig noemen. In alle gezindten! (Zoek maar op in het woordenboek, heb ik ook gedaan.) Kijk, zei die Bolle en liet de foto van hierboven zien. Daar werden puberjongetjes als ik in de jaren vijftig heel opgewonden van. (Dubbelklikken om te vergroten.) Oei, daar moet ik dan maar ver uit de buurt blijven. Als je dat vergelijkt met al dat bloot dat nu over de buis rolt. Hieronder het gedichtje en hier de KB link naar Joop ter Heul en het handwerkkunstgedoe. (Nee, dat bedoel ik dus niet.)

Cantabile

Op ons klavier soleert Florence
na zeven jaren onderricht
op toetsen bonkend als in trance
starre ogen, bleek gezicht.
Als ik naar 't kromme rugje kijk
terwijl zij hardop maten telt
dan voelt mijn moederhart zich rijk:
zo klinkt dus weggesmeten geld.

De zingende huisvrouw

(Uit het poezietijdschrift, De Tweede Ronde.)

Nee, dit is niet mijn Second Life. Komt nog.

Aswoensdag

Wat een gedoe. Post ik de vorige blog, moet ik ineens overschakelen van de gewone Blogger naar Google. Heb daar al een account, maar dat ging natuurlijk helemaal mis. Enfin, daar ben ik weer. Geknipt en wel. Het was gisteren Salon Kitty dag. Bij Caya ja. Ook even naar het nieuwe nest van mijn vader Kokomo en mijn moeder Sweet Pea gekeken. Schattig toch die pups. Beeldig. O ja, moest van Caya zeggen dat ze nog een teefje over heeft. Mijn halfzusje dus. Wordt vast net zo'n leuke, hartelijke, aanhankelijke mooie meid als ik. Nee niet die Bolle bellen. Die denkt daar soms heeeeel anders over. Helemaal afhankelijk van z´n stemming. Zeker na de vorige blog over Bolle Oblomov, hahahaha.... Ga maar meteen naar Caya. Je moet wel eerst de waarschuwing lezen! Don´t by a bouvier......... Waar was ik? O ja, aswoensdag en dichters. Lijk ik die Bolle wel met z´n omwegen. Roept Harmanna altijd, niet over Peize naar Groningen. Roept die Bolle terug, dat is voor Groningers een omweg ja, maar van Hilversum uit is dat bijna een rechte lijn. Dichters zei ik. Nee, niet weer Levi en Weemoed. Vandaag de grootste Nederlandse dichter van de vorige eeuw. Vond die Bolle toepasselijk om op aswoensdag de aforismenbundel van Lucebert te kopen. ´Wie wil stralen die moet branden..........´ Playboy? O ja, Heleen van Royen, dat wilde ik echt vertellen over boetedoening op aswoensdag. Klikken op de foto om te vergroten. Die Bolle riep vroeger heel vaak dat ik stout was. Nou dat schijnt niets vergeleken te zijn met de dingen die Heleen van Royen, journalist, en Marlies Dekkers, lingerie ontwerpster, hebben gehoord van een heleboel bekende Nederlandse vrouwen. En seks is niet eens de hoofdmoot. Die zijn de omfloerste zwoele ogen en zachte poten (zie Oblomov) allang voorbij. Kunjenagaan. Allemaal opgeschreven. Het boek heet, precies, STOUT. Lezen dus, hardstikke leuk. heb het bijna uit. (Zie ook Youp van't Hek in NRC.) Nu hard toe aan een Second Life. (Verwacht next Blog.)

Oblomov

Hiernaast? O, dat is Oblomov, zo heet het favoriete standje van die Bolle. Nee, heeft niets met sex te maken, dat zit zo. Die Bolle is een redelijk bewegelijk baasje. Is zelfs als’ie niet druk aan het werk is met van alles bezig. IJverig is te veel gezegd, beweeglijk is het goeie woord. Maar zoals alle mensen die heel hard kunnen werken is hij eigenlijk ontzettend lui. Dan zit hij het liefst onderuitgezakt op de bank, met een boek in zijn ene hand en een glas wijn in z’n andere, dromerig in de verte te staren. Helemaal niets doen. En dat houd hij uren vol. Noemt hij z’n…. standje Oblomov. Dat schijnt een aartsluie Rus uit levensoveruiging te zijn. Wereldberoemd geworden. Zijn boeken en toneelstukken over geschreven, films over gemaakt. Denken jullie natuurlijk, o wat zielig voor Yka. Niks buiten spelen, niks lange wandelingen. Ook de hele dag nietsdoen. Maar dan hebben jullie het helemaal mis. Want bij dat standje Oblomov komt iets naar boven waar die Bolle anders helemaal absoluut geen last van heeft: Schuldgevoel. En schuldgevoel heb ik in de afgelopen jaren als brave hond geleerd, is het mooiste handvat om mensen mee te manipuleren. Naar jouw poten te laten dansen. Is dat beweeglijke Bolle baasje een leuke wandelaar en heb ik helemaal niets te klagen, als hij zich schuldig voelt tegenover mij, kleed hij zich razendsnel aan, springen we in de auto, scheuren naar een groot bos ergens in Nederland en zijn dan tenminste, meestal meer, twee uur op pad. Jullie vragen nu natuurlijk, lieve Yka, hoe flik je dat? Zal ik zeggen. Moet je eerst oefenen voor de spiegel. Zoek je trouwste, zachtste, meest omfloerste, tragische oogopslag. Zal even duren, maar je hebt het in je, echt geloof me. Daarmee ga je, zonder dat hij het merkt, voor hem zitten. (Hij kijkt dus dromerig over je heen. Zie boven.) Heel langzaam til je je poot op en legt die hééééél zachtjes op z’n knie. Niet zo’n keiharde klap dat hij bijna auw gvd roept, nee alsof de laatste krachten in je arme lichaampje het begeven. Dit moet je ook eerst oefenen. Neem een leeg sigarettenpakje en leg dat zo op de rand van een stoel dat de helft er buiten steekt. Leg dan je poot voorzichtig op het uitstekende gedeelte zodat het wel meegeeft maar niet van de stoel valt. Niet makkelijk maar gewoon doen. Ook dat heb je in je. Haal het er uit. Hij beweegt. Geïrriteerde reactie. Alsof hij een vlieg van z’n knie wil slaan. Voelt dan je poot en kijkt superverbaasd recht in die mooie, omfloerste enzovoort ogen van je. Houd je vast. Het schuldgevoel explodeert met een gierende klap en schiet dwars door dat bolle lichaam tot achter zijn blauw ogen en stoomt zijn oren uit. YES…YES.…. de rest weet je. En als die Bolle dan ’s-avonds doodmoe op de rand van zijn bed zit zegt hij halfluid het volgende gedichtje op:

Ik doe niet veel, 'k breng dagen door
met puntenslijpen; 'k weet van vóór
nauw'lijks dat ik van acht'ren leef
noch wat voor zin of nut het heeft.

Als 't puntje goed is, zet ik hier
of daar een krul op papier.
O, 'k schaam mij wel eens: uit mijn hand
kwam nooit iets nuttigs voor het land!

Soms, onder 't slijpen, groeit de wens
actief te zijn, een actie-mens.
Maar zie ik dan, op 't laat journaal,
dat hol gesjouw, dat leeg kabaal,

dan denk ik weer op de rand van 't bed:
'Vandaag één krul te veel gezet'.

Dan draait Harmanna zich half om en roept: ga slapen jòh ……………

(Contraprestatie. Gedicht van Levi Weemoed. Uit: Zand er over.

Tel 409

Heb ik al een keer over geschreven, de hele familie van die Bolle komt uit Delft. Opa Bolle was daar kruidenier en had de zaak van zijn vader op de Verversdijk overgenomen. Van overgrootvader Bolle zal ik maar zeggen. Krijgt die Bolle vanmiddag een meeltje van zijn nicht met een link naar het Telefoonboek van Delft uit 1915. (In dat jaar werd de vader van die Bolle geboren. Boven de zaak.) En jaar hoor, daar staat het (met rooie pijl) 409 Koffiebranderij, Koloniale waren en Bakkerij. (Dubbelklikken om te vergroten.) Maar er staat JH (Jan). Dat is niet de grootvader van die Bolle, maar van zijn vader. Zeg maar de opa van pappa Bolle. Zijn opa zat toen in dienst (Eerste Wereldoorlog) maar hoefde niet te vechten want Nederland was neutraal. Daarbij was hij gelegerd in de kazerne op de Paardenmarkt en dat was om de hoek van de Verversdijk. Toen de vader van die Bolle werd geboren brande een gedeelte van die kazerne tot de grond af. De bakkerij was van de broer van opa Bolle. Die heette ook Jan, naar zijn vader.En de vader van die Bolle heettte ook Jan naar zijn grootvader en die Bolle heet Piet (zeg maar Peter) naar zijn grootvader. Zo ging dat in die dagen. Die bakkerij van broer Jan is later een eigen zaak geworden, het pand was groot genoeg en nog later is broer Jan naar IJmuiden verhuisd. En de moeder van die Bolle (93, geboren in de Hof van Delft, staat ook bovenaan de lijst als toen nog zelfstandige gemeente net als Rijswijk en Vrijenbaan) vertelde dat na de Tweede Wereldoorlog het nummer nog steeds 409 was.

Marit Tornqvist

Voor Yka... Ypsylon Karel Anton. Lachend keek ze op van het signeren. Wat een leuke naam. Waar komt die vandaan? Die Bolle (m'n baas) stond even met z'n mond vol tanden. (Nee, gebeurt niet vaak hahaha....) Nergens van, zei hij, hebben we zelf verzonnen. En toen schreef ze de tekst die hierboven staat: Voor Yka..... Marit Torngvist. (Op klikken om te vergroten.) Die middag had ze een prachtige lezing gegeven in het Letterkundig museum in Den Haag over het illustreren van verhalen met tekst en muziek. Zeg ik goed, zijn drie verschillende straatjes. Zei ze zelf. Gaat over een piepklein heksje, Pikkuhenkie, dat onder een zandkorreltje woont. Naast een grassprietje. En er zit ook een hond in. (Nee, die zwarte kop is van mij.) Prachtig getekend. Toon Tellegen heeft het geschreven en voorgelezen en er zit ook muziek bij. Op een CD natuurlijk. Schitterend. Daarom kocht die Bolle het boek voor mij, maar durfde niet tegen haar te zeggen dat Yka een hond is. Leg dat maar eens uit. Hij had zelf nog even kunnen blaffen natuurlijk. Zijn zak zat vol hoestpastilles, want die ellende is nog steeds niet voorbij. Zaten er nog in van de dag ervoor. Waren hij en Harmanna naar de premiere van Tanhauser geweest. Een opera van Wagenaar of Wagner of zoiets. In het Muziektheater van Amsterdam. Op hoop van zegen, want blaffen in zo'n sjieke grote zaal is natuurlijk streng verboden. Wat blijkt, heeft de leidende sopraan ook griep en kan maar op halve kracht zingen. Heeft ze toch gedaan om de voorstelling te redden. Wat zijn die mensen toch afhankelijk van die super, superkleine etterbakjes. Ze vliegen wel naar de maan of de aarde rond, maar dit houden ze niet tegen. En dan noemen ze een heel klein heksje dat onder een zandkorrel woont een sprookje. Want dat kan niet in 't echt. Dom he?

Mag ze nog blij zijn dat het niet mijn gedachten waren. Die bijten ook.

Sociale beessies.......

Weer wat nieuws. Roept die Bolle (mijn baas) tegen een collega, die vroeg hoe moeilijk het is om al die nieuwe editing en animatie software onder de knie te krijgen: Daar misbruik ik Caya voor. Wat zegt'ie nou?! Caya misbruiken, ben je nou helemaal van de ....... Als we weer op de hei zijn fluit'ie me. Meestal kom ik heel snel, maar daar had ik nou niet zoveel zin in. Caya misbruiken, is toch een beetje m'n virtuele moeder. (Mijn echte moeder en vader, Sweet Pea en Kokomo, krijgen weer een nest.) Kom hier ga zitten. Ik doe een perfecte 'zit'. Stel je niet aan trut. Ga maar af, ik moet je iets uitleggen. In de verte zie ik Lisa (Dalmatier) en Jaba (Rottweiler reu) de hei opkomen. Mijn echte vriendjes. Daar heb ik veel meer zin in. Blijf, roept die Bolle die ze ook had gezien. Kijk, ik heb nou meer dan een jaar voor Caya gedraaid en dat ben ik nu aan het monteren. Jaba greep Lisa, tenminste dat probeerde hij en nou renden ze als gekken achter elkaar aan het bos in. Dat gaat verkeerheerd.....dat......daar moet ik bij zijn. Blijf, bromt die snor weer. En nou komt het zo uit dat ik allemaal nieuwe software heb en dat zit ik lekker uit te proberen. Dat heb ik gezien ja. Niks gewoon shotjes achter elkaar, maar ook boven elkaar en daar weer tussen. En als het niet lukt gaat z'n humeur naar nul. Wat heet, lager, ver onder het vriespunt. Levengevaarlijk. Maar hij kletst gewoon door, zoals gewoonlijk. Op die manier krijgt Caya hele mooie video's en ik de handigheid. Misbruiken is gewoon een flauw grapje. Jaja, grapje. Hoor hem. Kijken jullie zelf maar of het een mooi grapje is. Gaat over MAG, het testen van Maatschappelijk Aanvaardbaar Gedrag. Van honden dus. Maar als hij zit te monteren is z'n gedrag helemaal niet 'Maatschappelijk Aanvaardbaar'. Dat heeft de president van de Verenigde Staten ooit de as van het kwaad genoemd. En dat is hij in z'n eentje. Bolle Bin Laden. En als je boven kijkt zie je allemaal streepjes door het beeld lopen. Dat heet een wipe, een slash wipe. Nou die streepjes lopen ook door die bolle kop van hem. Oja, eerst weer 1x afspelen = dowloaden. Duurt eeuwigheid. Koffie zetten vaatwassen. En dan, precies, kijken. Zal hem ook eens misbruiken...... nou ik het zeg, dat doe ik al! Al jaren.

Honddicht MAG

Nou dat hebben we weer gehad. Hoewel, de volgende video is alweer in de maak: MAG. Het testen van 'Maatschappelijk Aanvaardbaar Gedrag' van honden. Met Henkie en Caya in de hoofdrollen. Die slijmerd doet natuurlijk alles goed. En dus heeft die Bolle (m'n baas) ook nog een paar van die kleine keffertjes gedraaid en daar gaat gelukkig veel fout. Lachuhhh..... Maar door al dat videogedoe gisteren de dag van de stilte met dichters live in het land helemaal vergeten. Daarom geen foto, maar een gedicht en een citaat. Nee, ik moet het wel kunnen begrijpen. Die Bolle heeft een hele boekenkast vol met dichtbundels waar je geen brood van kunt bakken. Zelfs een heel boek over het 'wit' tussen dichtregels en woorden. Nee hoor, dat boek is helemaal volgeschreven.

Andermans hond

Ik ging niet wandelen met de hond,
de hond ging wandelen met mij.
Kijk, zei hij, kijk, zo doe je dat:
je snuffelt wat, je kruipt eens
onder groen, je doet daar wat je
daar moet doen, je kwispelt -
nee dat kun je niet - loopt achterna
wat vleugels heeft, je rolt je op je
ene zij, je andere zij, je ene zij,
je mond staat op de tocht, je zoekt
in woorden naar een geur, bij grenzen
naar vreemd vocht, hoort woest geroep
van groepen mens als blaffen aan,
verstaat alleen je naam
en Lig en Koest en Af.


Joke van Leeuwen (1952)
uit: Wuif de mussen uit (2006)

Joke van Leeuwen is genomineerd voor de VSB-prijs voor haar bundel
'Wuif de mussen uit' en krijgt Herman De Coninck-prijs voor het beste
gedicht van 2006 voor 'Andermans hond'.

Overgenomen van het vrijwilligersproject Laurens Janszoon Coster

En het citaat:

Honden kunnen niet praten. Als een hond zegt dat hij dat wel kan,
dan liegt hij.
- Wiet van Broeckhoven

Onzin, ik lieg nooit, he.... Bolle?

Reddingsboef

Ruzie met die Bolle. Mooi is dat. Wat moet ik met die video op mijn weblog? Nee, nog niet eens klaar, dat zie ik zo ook wel en het duurt minstens 100 jaar voor'ie helemaal is gedownload. De tweede keer kun je pas echt kijken. Er moet nog commentaar bij en dat doen Caya en een Amerikaanse vriendin voor een goeie vertaling en uitspraak. Nog een paar puntjes op de i ook. (Zegt die Bolle) OK kunnen ze er overal naar kijken. Dus ook in Groningen (daar heeft'ie gefilmd) en Assen, want hij wil nog weten hoe het meisje en de hond van het eerste team heten en de vrouw die zich verbergt als slachtoffer. Allemaal mooi, best leuk geworden, maar ik heb er niets mee te maken. Nee. Ja ik ben een bouvier en in dat team zit ook een bouvier, nou en? Vanmiddag op de hei kwam ik ook een leuke jonge boef tegen. (Andere hei. Andere kant van Hilversum) We zagen elkaar al op grote afstand en alsof we elkaar herkenden, renden we in volle vaart naar elkaar toe en hebben zeker 15 minuten als gekken over de hele hei tussen de koeien door (die mogen daar ook los) achterelkaar aangerend. Tot bijtens en vechtens toe. Daar had hij een video van moeten maken. Niet van die duffe stenensnuivers boven de ruinegeur van afgetrapte voetbalschoenen in een platgegooid voetbalstadion. FC Groningen, ook dat nog, stond beter bekend als GVAV. Vraagt de vrouw van die leuke bouvier waar ik vandaan kom. Caya, zegt die Bolle. Kijkt ze hem heel vreemd aan,weet even niet wat ze wil zeggen...... oja Caya uit Loosdrecht. Die van mij komt uit Vleuten, maar ze heet Caya..........